توسعه و تحول شعری عذرا لومیس پاوند

منظور از این تحقیق در زمینه فعالیت ادبی عذرا لومیس پاوند، آشکار نمودن کیفیت و مسیر تغییر و تحول شعری وی بین سالهای 1908 و 1920 می باشد. انتخاب این موضوع ناشی از یک واقعیت است : فهرست آثار و منابع موجود در باره پاوند نشان می دهد که مقادیر زیادی از نقد و تحلیل ادبی روی دوره آخر شعری او انجام گرفته است . زندگی پاوند، چند جلدی از کارهایش ، دوره های ویژه ای از کار شعری وی و همچنین چشم اندازی کلی به ترجمه هایش بیشتر از همه در این منابع جلب توجه می نمایند. معهذا مطالعه ای جامع و منظم در مورد اولین دهه توسعه شعری او هنوز به انجام نرسیده است در حالی که ظرافت ، زیبائی و خلاقیت شعری پاوند از سال 1908 تا سال انتشار مابرلی (mauberly) (1920) برکیفیت دوره های آخری شعر او برتری داشته و نیاز به بررسی دقیق دارد. رساله اخیر به منظور رفع این نقیصه انجام گرفته است که در آن تشریح نکاتی چند خوانندگان را در زمینه کسب اطلاعات ساده و کافی از نحوه دگرگونی و پیشرفت شعری و شخصیتی شاعر یاری خواهد نمود. تحلیل و تشریح قالب های رشد اولیه پاوند، به ترتیب زمانی و تاریخی، هدف مقدماتی این رساله است . در این رساله سعی گردیده تا جنبه هائی چند از کار پاوند را بین سالهای 1908 و 1920 (از جمله استفاده وی از اسطوره، جادو و سنت ، لطافت نظمی) و تاثیرات شعری دیگران بر آثار وی آشکار گردد. تاکید بیشتر روی شعر اولیه پاوند و روی دوره ای حساس از بدایع و اختراعات اولیه آثارش قرار گرفته است . اثرات شعر پراونس و توسکان، همچنین تاثیر شعرای پری رافائلایت (pre-raphaelites) و شعرای دهه آخر قرن نوزده انگلیس از جمله مواردیست که در این رساله موردبحث قرار گرفته اند. همینطور نظریه اولیه پاوند در مورد "رویداد روانی بهجت زا" و رابطه آن با دیگر پدیده های شعری وی از جمله ایماژیسم و ورتیسیسم مورد مداقه قرار گرفته است . برداشت بسیار نیرومند پاوند از سنت ، اتکاء وی بر شخصیت قالبی، و استفاده از روش ایدئوگرم نیز از جمله نکات موردبحث در این رساله می باشد. پس از مقدمه ای کوتاه، فصل اول این رساله توجه خواننده را به ویژگیهای سبک شعر پاوند (قبل از دوره ایماژیسم) معطوف می دارد. این دوره از 1909 آغاز و به ظهور کامل ایماژیسم در 1913 ختم می گردد. در این فصل رمانتیسم اولیه و پس از آن اختراعات و ابداعات اولیه شعر پاوند مورد بررسی قرار گرفته است . در فصل دوم بحثی از ورتیسیسم و ایدئوگرم در شعر پاوند به میان آمده که مرحله ای حساس از تکامل فکری شاعر را تشکیل می دهد. این بررسی همچنین تاثیرات شخصی و فکری را، که سبب دگرگونی اساسی در اندیشه و احساس شعری شاعر گردیده و مهمترین انگیزه تحریز مابرلی و کانتو (cantos) های وی می باشند، دربرمی گیرد. فصل سوم بطورکلی بر مابرلی و اصول ورتیسیسم در این مجموعه شعری نظر دارد. انگیزه اصلی شاعر در مابرلی ایجاد تصویری طنزآلود از دنیای مدرن و شخصیت های معاصر خویش است . در این فصل کوشش شده تا ارزش های هنری و کیفیت ادبی این مجموعه شعری، از لحاظ موضوع، سبک ، فرم و ویژگیهای تکنیکی مورد بررسی قرار گیرد. شعر مزبور با کار قبلی و بعدی شاعر نیز مقایسه و مقابله گردیده است و سرانجام نتیجه نهائی این رساله بیانی کلی از توسعه شعری پاوند در طی سه دوره از کار شعری او است که هر کدام در فصلی جداگانه تشریح گردیده است .